Walk the line

Η μουσική είναι μία από τις τέχνες που μιλάει κατευθείαν στη ψυχή του ακροατή. Όταν αυτή συνδυάζεται με μία πολύ καλή ταινία έχουμε το Walk the Line.

Για να μπορέσει ένας καλλιτέχνης να παραμείνει στο θυμικό του κόσμου για πολλά χρόνια, πρέπει να έχει μία πολύ όμορφη φωνή και σπουδαία τραγούδια ή να έχει δημιουργήσει ένα love story που στα μάτια του κοινού θα μοιάζει με το ευτυχισμένο τέλος ενός παραμυθιού! Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται ο ταλαιπωρημένος -πλην όμως ταλαντούχος- στην παιδική του ηλικία Τζον Κας (Χοακίν Φοίνιξ), ο οποίος παρακινείται απ’ τον απρόσμενο θάνατο του αδερφού του να ακολουθήσει το δρόμο της καρδιάς του, που δεν είναι άλλος απ’ το τραγούδι. Με όπλο την βαθιά και ιδιαίτερα αισθαντική φωνή του, ξεφεύγει απ’ τα πρότυπα της Κάντρυ μουσικής και δημιουργεί ένα είδωλο που θα συγκλονίσει ολόκληρη την Αμερική στα mid 50’s.

Κάπου εκεί γνωρίζεται με την Τζούν Κάρτερ (Ρις Γουίδερσπουν) που έμελλε να είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής του. Για περίπου 5 χρόνια κάνουν περιοδείες με τα υπόλοιπα μεγάλα ονόματα της εποχής (Έλβις, Τζέρυ Λιούις) γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Σε εκείνο το σημείο ο Κας χάνει το προσανατολισμό του στη ζωή, μπλέκει με τα ναρκωτικά, παραμελεί την οικογένεια του και δίνει τροφή στον ανεκπλήρωτο πόθο των οπαδών του: να τον δουν ζευγάρι με την Κάρτερ όχι μόνο επί σκηνής. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ προβλέψιμη. Η καριέρα του θα πάρει την κάτω βόλτα, επακολουθεί χωρισμός με την γυναίκα του, ενώ παράλληλα χάνει την επιμέλεια των παιδιών του. Και εκεί που όλα είναι χαμένα, βρίσκεται δίπλα του ο ένας και μοναδικός άνθρωπος που του στάθηκε σε κάθε στιγμή της πολυτάραχης ζωής του, μέχρι το τέλος. Η Τζούν Κάρτερ!

Ερμηνευτικά σίγουρα το δίδυμο των πρωταγωνιστών κερδίζει τις εντυπώσεις. Ο ρόλος της Γουίδερσπουν δείχνει σαν να είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της. Δεν θα μπορούσε να παραστήσει διαφορετικά την απελευθερωμένη απ’ τα κοινωνικά ήθη τραγουδίστρια, η οποία δεν διστάζει να χωρίσει, δεχόμενη τα πυρά της συντηρητικής κοινωνίας. Όσο για τον Φοίνιξ τα λόγια είναι περιττά! Πρόκειται σίγουρα για μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Η αναπαράσταση ενός θρύλου της δεκαετίας του 50 απαιτεί μεγάλη προσπάθεια και το γεγονός που εκπλήσσει είναι ότι δείχνει να τα καταφέρνει με πολύ μεγάλη άνεση. Οι υποψηφιότητες και των δύο για το χρυσό αγαλματίδιο είναι απολύτως δικαιολογημένες.

Για τον Τζέιμς Μάνγκολντ (σκηνοθέτη των Identity, Girl interrupted) το Walk the Line μπορούμε να πούμε πως είναι μια παραγωγή ζωής. Για εφτά και πλέον χρόνια δημιουργούσε το σενάριο σε συνεργασία με τους Κας, Κάρτερ και σίγουρα αυτό αναδεικνύεται μέσα απ’ την πολύ ποιοτική δουλειά που έχει γίνει στο σκηνοθετικό τομέα.

Η μουσική αναπαράσταση έγινε απ’ τον Τ-Βone Burnett (Cold Mountain, O’ Brother Where Art Thou?) και χαρακτηρίζεται αξιόλογη –αν και όταν έχεις τραγούδια του Κας απλά βάζεις το δίσκο του να παίζει και υπάρχει πάντα ένα κατάλληλο τραγούδι να συνοδέψει κάθε σκηνή!

Συμπερασματικά το Walk the Line είναι μία ιστορία αγάπης, όχι διαφορετικής από τις άλλες -μολονότι πέρασε από χίλια κύματα, η οποία κατέδειξε ένα πράγμα.... ο αληθινός έρωτας είναι απρόβλεπτος, παντοτινός και το μόνο που χρειάζεται για να τον ζήσει κάποιος είναι να διασχίσει την στενή γραμμή της λογικής και να αφήσει το συναίσθημα να μιλήσει! Σίγουρα μια πολύ καλή ταινία που αξίζει την προσοχή μας.